بلخره وصل شد.

این روزا قدر اینترنتو بیشتر میدونم . دیگه زیاد بهش سخت نمیگیرم که مبادا ول کنه بره. اصلا همیشه باید با همه صلح کرد.

درسا دارن تمام توانشونو خرج میکنن تا کمر ما دانش آموزان بیچاره رو خم کنن ولی تا حالا مقاومت کردیم.

تکواندو رو کلا دو ماهی هس که نمیرم . انگیزه هم که چی عرض کنم تا یه تصمیم راسخ میگیرم که درسو شروع کنم خواب به من غلبه میکنه و گند میزنه تو کل برنامم.

معلما درک و شعورشونو از دست دادن و یادشون نمیاد یه روزی خودشون هم دانش آموز بودن.

الهی امیدمون فقط تویی.

منبع